Το ελαιοτριβείο Γιαννούλη είναι από τα πιο σύγχρονα, με μηχανήματα τελευταίας τεχνολογίας και όλες τις πιστοποιήσεις για παραγωγή έξτρα παρθένου ελαιολάδου.

Η ιστορία του ελαιοτριβείου της οικογένειας ΓΙΑΝΝΟΥΛΗ ξεκινάει από τo 1930.
Από την εποχή που με τα άπλα παραδοσιακά μέσα , με πέτρες που τις γύριζαν άλογα, στο παλιό λιοτρίβι στην πλατεία των Μαρμάρων Αιγειρας γινόταν η έκθλιψη του ελαιοκάρπου, για να παραχθεί το ελαιόλαδο.
Αργότερα τα άλογα τα αντικατέστησαν μηχανές πρώτα πετρελαιοκίνητες, μετά ηλεκτροκίνητες, και η οικογένειά μας συνέχισε να κάνει αυτό που ήξερε πολύ καλά : να παράγει ΕΞΤΡΑ ΠΑΡΘΕΝΟ ΕΛΑΙΟΛΑΔΟ.
Το έτος 2000 το ελαιοτριβείο μεταφέρθηκε στο νέο μας κτίριο και το 2004 εγκαταστάθηκαν σε αυτό νέα υπερ- σύγχρονα μηχανήματα για την επεξεργασία της ελιάς.
Μονό με ψυχρή έκθλιψη και χωρίς καμιά πρόσθετη επεξεργασία και πρόσμιξη, παράγουμε ΕΞΤΡΑ ΠΑΡΘΕΝΟ ΕΛΑΙΟΛΑΔΟ με την ονομασία «ΕΛΓΙΡΑ» ( ELGIRA) , που αποτελεί ένα μοναδικό προϊόν των ελαιώνων της Ανατολικής Αιγιαλείας.
Μιας εύφορης περιοχής που απλώνεται στις βορεινές πλάγιες της Πελοποννήσου, από τον Χελμού μέχρι τον Κορινθιακό κόλπο.

Από την εμπειρία και την τεχνογνωσία που διαθέτουμε είμαστε σε θέση να σας λύσουμε όποια απορία ή πρόβλημα αντιμετωπίζετε σε σχέση με την παραγωγή του ελαιολάδου σας, για να έχετε το τελικό αποτέλεσμα που επιθυμείτε.

Δημιουργήσαμε μια πρότυπη ελαιουργική μονάδα. Φιλική ως προς το περιβάλλον,εφαρμόζοντας πιστά τις οδηγίες του ΙSO 22000 τη μη προσθήκη νερού και την εξαγωγή του ελαιολαδου πραγματικά εν ψυχρώ, παράγουμε το Εξαιρετικά Παρθένο Ελαιόλαδο, ΕΛΓΙΡΑ.

Τι παράγουμε;

Εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο από την εύφορη γη της Αιγιαλείας στην Ελλάδα. Αυτές οι ποικιλίες ελιάς είναι προικισμένες από τη φύση να παράγουν λαμπερό, πράσινο ελαιόλαδο με εξαιρετική γεύση, δυνατό άρωμα και πολύ χαμηλή οξύτητα. Παράγεται σε μικρές ποσότητες και υπό αυστηρές διαδικασίες διαλογής.

Το Λιοτρίβι, είναι παλιά λέξη για το ελαιουργείο. Στο λιοτρίβι ο βασικός μηχανισμός ήταν οι μυλόπετρες: Συνήθως κυλινδρικές ή σπανιότερα κωνικές πέτρες, μία έως τέσσερεις, που κυλίονται πάνω σε κυκλικά πάνω σε επίπεδη επιφάνεια αλέθοντας τις ελιές. Συνήθως η άλεση γίνεται μέσα σε κλειστό χώρο που ονομάζεται Κόθρος. Μέσα στον Κόθρο αδειάζεται ο ελαιόκαρπος τον οποίο πολτοποιούν οι πέτρες περιστρεφόμενες. Πολύ παλιά, η κίνηση περιστροφής των πετρών γίνονταν με ζώα, συνήθως γαϊδούρια ή άλογα, αργότερα με μηχανικά μέσα. Όταν ο πολτός ήταν έτοιμος, (κατά την κρίση των υπευθύνων) μεταφερόταν σε ειδικά σακιά που λέγονταν μουτάφια ή τσόλια. Αυτά τοποθετούνταν σε πιεστήριο με κοχλία, κοινώς “βίδα”, που τα πίεζε και έτσι έβγαινε το λάδι. Η βίδα περιστρεφόταν χειρονακτικά. Αργότερα χρησιμοποιούνταν υδραυλικά πιεστήρια.

Πηγή: Wikipedia